ایران و روسیه دو کشور مهمی هستند که به جبر استراتژیک همسایگی در طول تاریخ، روابط پرفراز و نشیبی را پشت سرگذرانده اند. این روابط تحت تأثیر متغیرهای متعدد و مختلفی - از جمله پیشینه تاریخی مداخلات روسیه در امور داخلی ایران، نوع تعامل ایران و روسیه با غرب، عملگرایی روسی و نقش ایدئولوژی در روابط خارجی ایران، ارتقا یا افول سطح قدرت و نفوذ ایران و روسیه در منطقه و در نظام بین الملل و... - سبب شده است که تعاملات دو کشور با پیچیدگی و قبض و بسط پیگیری شود. در این میان، از دیدگاه برخی تحلیلگران، بعد از قدرت یابی پوتین به عنوان رئیس‌جمهور روسیه، روابط دو کشور تحت تأثیر دکترین اوراسیاگرایی پوتین و تغییرات معادله قدرت در منطقه آسیای جنوب غربی، در زمینه‌های امنیتی نظامی، اقتصادی و فرهنگی ارتقا یافته است. این پژوهش به دنبال آزمون این دیدگاه، بر اساس این سؤال است که تحت تأثیر چه عواملی و در چه سطحی، افزایش جایگاه ایران در دکترین اوراسیاگرایی پوتین در بازه این زمانی (2012 تا 2020) محقق شده است؟ یافته‌های این پژوهش که به روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته نشان می‌دهد که متغیرهایی مانند تلاش روسیه برای نظم سازی و نهادسازی سیاسی- اقتصادی در منطقه اوراسیا و مقابله با اهداف هژمونیک آمریکا در منطقه و افزایش قدرت راهبردی ایران پس از تحولات سیاسی- اجتماعی آسیای جنوب غربی، موجب ارتقای محسوس جایگاه ایران در دکترین اوراسیاگرایی پوتین شده است.

نقطه عطف روابط ایران و آمريكا به اوايل قرن نوزدهم بر می‌گردد و به طور كلي روابط دو كشور در اين برهه زماني و حتي تا جنگ دوم جهاني– البته با فراز و نشیب‌هایی- عمدتاً محدود به روابط فرهنگي، مذهبي و بعدها تا حدودي اقتصادي بوده است. تا سال 1320 شمسي (1941 ميلادي) مقامات دستگاه حكومتي آمريكا به علل مختلف و به ويژه تحت تأثیر اعمال سياست مونروئه تمايل چنداني به حضور در ايران ابراز نمی‌کردند اما در اواسط سال 1320 شمسي به دليل ارزیابی‌های جديد آمريكا، اين دولت نفوذش را در ايران هر چه بيشتر می‌کند. از اين برهه تاريخي تا پيروزي انقلاب اسلامي، همكاري متقابل ايران و ايالات متحده تدریجاً به نفوذ گسترده اين كشور در امور سياسي، اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي منجر می‌شود و از طرفي رژيم ايران هدف‌های توسعه ملي و سياست خارجي خود را به طور رسمي و غير رسمي در پيوند با منافع غرب قرار می‌دهد و گسترش روابط فرهنگی و اجتماعی، از جمله مسائل مهمی می‌شود که در دهه 1340 مورد توجه حاکمیت ایران قرار می‌گیرد و در این دوره نمایندگی و دفاتر فرهنگی ایران در سایر کشورهای خارجی تأسیس می‌شود و در این میان، آمریکا بیش از سایر کشورها، مورد توجه مقامات ایران قرار می‌گیرد. هدف از اين پژوهش معرفي اجمالي فعالیت‌های فرهنگي و اجتماعی ايالات متحده آمريكا در ایران و بالعکس فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی ایران در ایالات متحده تا پیروزی انقلاب اسلامي ايران است.

در برنامه ریزی ملی برای استراتژی دفاعی در چارچوب و برنامه‌های زمانبندی شده، پیش از آنکه به چگونگی اجرای برنامه‌ها توجه گردد، باید مقدورات و امکانات را برای نیل به اهداف مورد نظر به محاسبه گزارد. چون سازمانهای اجرایی با توجه به نقشی که در ساختار دفاعی دارا می‌باشند، صرفاً مجری بوده و لازم است برای اجرای بهتر تکلیفی که به عهده آن‌ها گذاشته می‌شود به کیفیت ساختاری، سازماندهی پویا و آموزشهای تکنیکی و تاکتیکی توجه نمایند. منظور کلی از تنظیم این مجموعه، بررسی خط مشی‌های کلی سیاست خارجی و داخلی دوره‌های مختلف در بعد استراتژی دفاعی جمهوری اسلامی ایران و استراتژیک در حوزه نظامی است که ارتباط تنگاتنگی با شاخصها و پارامترهای اقتصادی، سیاسی و فرهنگی داشته و درنتیجه تطبیق این پارامترها با عنصر نظامی و شاخصهای کلی سازمان رزمی در ایران، و همچنین تحلیل تهدیدات جانبی که از سوی بازیگران منطقه‌ای فرامنطقه ای و مجموعه‌های غیر دولتی علیه نظام سیاسی ایران اعمال می‌گردد اجزاء استراتژی دفاعی مشخص می‌گردد که در این مقاله با توجه به شاخصهای موجود به بررسی آن خواهیم پرداخت.

منابع آب به عنوان یک موضوع با اهمیت در صحنه سیاست داخلی کشورها به ویژه در مناطق خشک و کم آب جهان نظیر خاورمیانه از دیرباز مطرح بوده و همچنان اهمیت خود را حفظ کرده است. طبق اعلام مطالعات سازمان ملل متحد کمبود آب، بحرانی حاد در سراسر خاورمیانه می‌باشد. بحرانی که تنها از طریق اعمال برنامه ریزي هاي کلان و واقع بینانه و مبتنی بر تعاملات بین المللی و با استفاده از تمامی امکانات و ظرفیت‌ها قابل کنترل خواهد بود. این مقاله با استفاده از مطالعات کتابخانهاي و اسنادي به مطالعه وضعیت و ابعاد بحران آب در منطقه خاورمیانه و چالشها و راهکارهاي حل این مسئله پرداخته است. با توجه به نتایج به دست آمده آینده بحران در کل منطقه خاورمیانه عربی نگران کننده است اما شدت و ضعف آن در همه نقاط و بخشها یکسان نیست و در همه حوزه‌ها هم علل بروز بحران یکی نبوده و به همین دلیل دورنماي بحران نیز در آنها متفاوت است. بحران آب در خلیج فارس عمدتاً ناشی از کمبود طبیعی منابع آبی است و در حال حاضر به دلیل وجود همزمان دلارهاي نفتی، همسایگان پرآب و دسترسی آسان به آب دریا جهت اجراي پروژه‌های شیرین سازي آب این بحران کنترل شده است و مادامی که درآمد نفت باشد این شرایط تداوم خواهد یافت. چالش‌های پیش روی بحران آب در خاورمیانه بصورت بالقوه و بالفعل در رابطه منابع آب موجود در منطقه خاورمیانه وجود دارد که بسیاری از عوامل، به نوعی ریشه در مدیریت و نحوه استفاده از منابع آب دارد.

عليرضا علوی تبار از روشنفکران دينی مطرح ايران، متولد 1337 شیراز در رشته اقتصاد نظری از دانشگاه شيراز، فوق ليسانس برنامه ريزی و توسعه را از دانشگاه اصفهان و دکتری را در رشته خط مشی گذاری عمومی از دانشگاه تهران دريافت کرده است. او سالها در جهاد دانشگاهی و مرکز تحقيقات استراتژيک کار کرده اما آنچه موجب شهرتش شده نوشتن مقالاتی است در باب توسعه که به لحاظ فکری پر اهميت و تأثیر گذار بوده‌اند. توسعه از مفاهیم چند وجهی است است که همواره مورد بحث اهل فکر و سیاست بوده است. اینکه کدامیک از ابعاد بر دیگری تقدم دارند هموراه مورد بحث بوده است. به نظر علوی تبار پیش شرط توسعه در ایران، تحولی است در اقتصاد سیاسی وی همچنین به ارائه راهبرد مناسب برای حرکت به سمت توسعه سیاسی به شکل عقلانی و با کمترین هزینه در شرایط فعلی ایران می‌پردازد و تاکتیک‌های پیشنهادی خود برای خروج از بن بست سیاسی کنونی را تشریح می‌کند.

به عنوان یک پروژه بین المللی، ابتکار "کمربند و جاده" شامل مناطقی استراتژیک می‌شود که 65 کشور را در بر می‌گیرد. با توجه به اینکه ایران در قلب این جاده قرار دارد و چین ایران را به عنوان بازیگر استراتژیک این جاده می‌شناسد آنگاه نوع سیاست گذاری‌های دو کشور در ارتباط با این ابتکار بسیار مهم است. علاوه بر این، فعالیت‌های اقتصادی برای مدت زمان طولانی محور اصلی روابط ایران و چین بوده است. صنعت خودرو به عنوان یکی از موتورهای پیشران اقتصادهای در حال رشد برای هر دو کشور بسیار مهم می‌باشد. تجربه ناموفق ایران در همکاری با شرکت‌های غربی و همچنین پیشرفت سریع چین در این حوزه پتانسیل همکاری‌های گسترده‌تری را با لحاظ این ابتکار فراهم می‌آورد. در این راستا، این مقاله تلاش می‌گردد که به شماری از مهمترین پرسش‌ها در این مسئله پاسخ دهد که این سؤالات عبارتند از: تأثیر تجارت ایران و چین و سرمایه گذاری بر صنعت خودرو ایران چیست؟ آیا تجارت و سرمایه گذاری چین در ایران، توسعه صنعت تولید خودرو در ایران را در معرض ریسک قرار می‌دهد؟ آیا نفوذ محصولات و سرمایه چین صنعت تولید خودرو در ایران را به مرحله تحول می‌رساند؟ این مقاله در مرحله اول روابط تجاری ایران و چین را در چهارچوب یک کمربند یک جاده مورد مطالعه قرار می‌دهد و در ادامه توضیح می‌دهیم که چرا بر صنعت خودرو تمرکز کرده‌ایم. سپس طرح کلی عوامل اصلی سرمایه گذاری خارجی چین در این صنعت را نیز بررسی خواهیم کرد.